Marzec - Parafia Ewangelicko

PARAFII EWANGELICKO-REFORMOWANEJ W ZELOWIE
NR 7(83)/VIII
ROK ZAŁOŻENIA BIULETYNU 1987
Tajemnica śmierci
Zaśpiewajmy pasyjną pieśń Mistrza Jana Husa:
II Kor. 5,1-9; Ezech.33,11:
„Jakom żyw – mówi Wszechmocny Pan – nie
mam upodobania w śmierci bezbożnego, a raczej by się bezbożny odwrócił od swojej drogi,
a żył. Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych
dróg! Dlaczego macie umrzeć domu izraelski?“
Ks. Stanisław Kaczmarczyk
Czym jest śmierć? Jest kropką, końcem istnienia człowieka, czy też wielkim znakiem zapytania – a wiec wielką tajemnica? Albo tylko
przecinkiem, za którym jest dalsze istnienie?
My, chrześcijanie jesteśmy przekonani, że tajemnice śmierci objawił nam nasz Stworzyciel
w swoim Słowie – W Biblii.
Według Pisma Świętego śmierć człowieka nie
jest końcem, lecz oddzieleniem! Biblia mówi o
trojakiej śmierci, o trojakim oddzieleniu.
Na pierwszym miejscu mówi Biblia o śmierci
duchowej o duchowym oddzieleniu człowieka
od Boga. To oddzielenie zostało dokonane
W
Marzec 2008
TYM NUMERZE
1
Kazanie ks. St. Kaczmarczyka
1
Jak piszą się Nowiny Zelowskie
4
Wbity na Golgote krzyż - wiersz
5
Rody zelowskie… Cd.
Jezu Kriste, štědrý kněže, s Otcem, Synem
jeden Bože, štědrost tva jest naše zboži! Z Tvé
milosti.
Ty jsi v světě bydlil s námi, Tvé tělo trpělo rány
Za nás za hříšné křesťany Z Tvé milosti.
Ó tvá dobrota důstojná, Ó k nám milosti přehojná!
Dáváš nám bohatství mnohá Z své milosti.
Ó tvá milosti k nám silná; Ach běda, kdož tebe
nedbá,
Než jinam o milost běhá Z své slepoty.
Ó křesťané, z bludů vstaňmé, Dary dobre nam
poznejme,
K Synu Božímu chvátejme k té milosti.
[[[ . \\\
Jak piszą się Nowiny Zelowskie
W tym numerze proponujemy do przeczytania
tekst ks. St. Kaczmarczyka, wiersze B. Wnuka i
ks. P. Smetany, cd. tesktu T. Stodoli nt. losów
rodu Andersów, wspomnienie o ks. J. Niewieczerzale, kolejny tekst nt. diakonii autorstwa A.
Boomana, cd. pionierskiej publikacji autorstwa
J.A. Komeńskiego o szeroko dziś badanej dojrzałości szkolnej oraz stałe elementy naszego
biuletynu.
Miłej lektury życzą i do nadsyłania tekstów nieustannie zapraszają – ks.ks. Wiera i Mirosław Jelinciąg dalszy spisu treści na stronie 12 kowie.
Nowiny Zelowskie 1
ciąg dalszy ze strony 1
przez grzech. W chwili, kiedy człowiek zgrzeszył, kiedy przestąpił Boże przykazanie, zgubił społeczność z Bogiem, został oddzielony
od Boga i to była dla niego duchowa śmierć.
Człowiek sam zrozumiał, że do społeczności
z Bogiem już nie należy – zaczął się ukrywać
przed Bogiem. Pan Bóg tę rzeczywistość oddzielenia potwierdził wygnaniem człowieka
z raju.
Oddzielenie człowieka od Boga jest dla człowieka stanem duchowej śmierci – jest to oddzielenie od źródła duchowego życia, którym
jest Pan Bóg. Prorok Izajasz 59,2 napisał:
„Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od
waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły
przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy.“
Rzeczywistość duchowej śmierci potwierdza i
apostoł Paweł w liście do Efezjan 2,1: „I wy
umarliście przez upadki i grzechy wasze.“
Również Pan Jezus klasyfikuje marnotrawnego syna w swoim podobieństwie jako duchowo umarłego. Syn był oddalony od ojca, żył
rozpustnym życiem, a wiec cieleśnie żył, dla
ojca był jednak duchowo umarły. W chwili,
kiedy powrócił do ojca, ożył dla ojca i dla rodziny: Ojciec powiedział: „Ten syn mój był
umarły a ożył.“ L.16,24. To podobieństwo
powiedział Pan Jezus o duchowo umarłych
synach i córkach. Rzeczywistość duchowej
śmierci potwierdza i apostoł Paweł w 1.Tym.
5,6 kiedy pisze o chrześcijańskich kobietach:
„Ta zaś, która prowadzi rozwiązłe życie, już
za życia umarła.“ A wiec wszyscy ludzie,
którzy żyją w grzechu, są duchowo martwi,
odłączeni od Boga, nawet wtedy, kiedy nazywają się chrześcijanami.
Z duchowej śmierci do duchowego życia
z Bogiem może być człowiek przyprowadzony tylko mocą Ducha Świętego dzięki zasługom Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł napisał
to do Ef. 2,4 „Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, i nas ożywił wraz z Chrystusem.“
Biblia mówi również o śmierci ciała. Śmierć
cielesna jest również odłączeniem, oddzieleniem!
Jest odłączeniem duszy i ducha człowieka od
ciała. A wiec w chwili śmierci ciała wewnętrzna
istota człowieka wychodzi z ciała. Apostoł Paweł
nazywa ciało namiotem albo ziemskim mieszkaniem. „Jeśli ten namiot, który jest naszym ziemskim mieszkaniem, się rozpadnie, mamy budowlę
od Boga, dom w niebie, nie rekoma zbudowany,
wieczny. Dlatego też w tym doczesnym wzdychamy, pragnąc przyoblec się w domostwo nasze,
które jest z nieba… ponieważ nie chcemy być
zewleczeni, lecz przyobleczeni, aby to co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie…jesteśmy
wiec pełni ufności i wolelibyśmy raczej wyjść
z ciała i zamieszkać u Pana.“ (2.Kor. 5,1.4.8) W
liście do Filipian Paweł napisał: „Albowiem dla
mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem…Pragnę rozstać się z życiem i być
z Chrystusem, bo to daleko lepiej, lecz pozostać
w ciele, to ze względu na was rzecz potrzebniejsza.“ Flp.1,21-24.
Są jednak ludzie, jak adwentyści i świadkowie
Jehowy, którzy nauczają, że dusza człowieka
umiera razem z ciałem i cały człowiek leżeć
będzie w grobie aż do zmartwychwstania. Ze
względu na ich nauczanie, chcemy przypomnieć
słowa Pana Jezusa: „I nie bójcie się tych, którzy
zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą.“ Mat.
10,28.
W opowiadaniu o bogaczu i Łazarzu Pan Jezus
mówi bardzo jasno, że w chwili cielesnej śmierci
odchodzi wewnętrzny człowiek – dusza i duch
człowieka - z ciała, i odchodzi do duchowego
świata. Jeżeli człowiek żył z Bogiem, to jego dusza odchodzi do błogosławionej społeczności
z Bogiem. Jeżeli człowiek żył bez Boga, to jego
dusza odchodzi do piekła.
Nowiny Zelowskie 2
Te tajemnice objawił nam Pan Jezus, to nie są
bajki, to są słowa prawdy. W Piśmie Św. czytamy: „Umarł żebrak, i zanieśli go aniołowie na
łono Abrahamowe. Umarł też bogacz i został
pochowany. A gdy w krainie umarłych cierpiał
męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka
Abrahama i Łazarza na jego łonie.“ Łuk.16,22.
Dusze odchodzące z ciała mają świadomość
swego istnienia, mają dobrą pamięć, mają uczucia i rozmyślają o swoim stanie i o przyszłości.
Tę rzeczywistość, że śmierć cielesna jest odłączeniem duszy człowieka od ciała, potwierdzają i
słowa Pana Jezusa, które wypowiedział do pokutującego złoczyńcy na krzyżu: „Zaprawdę powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju.“
Również w Obj. Jana 6,9 czytamy świadectwo o
duszach, które istniały poza ciałem: „Widziałem
poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego
i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy,
rozpoczniesz sąd i pomścisz krew nasza na
mieszkańcach ziemi?“ Dusze te miały pełną
świadomość swego istnienia i świadomość tego,
co się dzieje na ziemi.
Śmierć ciała nie jest końcem duszy! Dusze naprawdę żyją!
Biblia mówi jeszcze o jednej śmierci – mianowicie o śmierci wiecznej!
Wieczna śmierć znaczy wieczne oddzielenie,
wieczne odłączenie człowieka od Boga w jeziorze ognistym. Wydaje o tym świadectwo sam
Boży Syn Jezus Chrystus, kiedy mówi: „Idźcie
przecz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny,
zgotowany diabłu i jego aniołom… I odejdą ci
na kaźń wieczna, sprawiedliwi zaś do życia
wiecznego.“ Mat. 25.41.46.
Duch Święty potwierdza tę rzeczywistość i w
Objawieniu Jana 14,9-11: „Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie
znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to
i on pić będzie samo czyste wino gniewu
Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych
aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki
unosi się w górę na wieki wieków i nie maja wytchnienia we dnie i w nocy.“
A w Obj. 20,14 czytamy: „Owo jezioro
ogniste, to druga śmierć. I jeżeli ktoś nie
był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.“ Wieczne odłączenie od Boga w jeziorze ognistym będzie
na pewno czymś okropnym. Będzie jednak
przejawem doskonałej sprawiedliwości
Bożej.
Pan Bóg nie ma upodobania w cierpieniu i
śmierci grzesznika, a wiec w odłączeniu
grzesznika od Siebie. Już przez Ezechiela
proroka wołał Pan Bóg: „Jakom żyw – mówi Wszechmocny Pan – nie mam upodobania w śmierci bezbożnego, a raczej by się
bezbożny odwrócił od swojej drogi, a żył.
Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych
dróg! Dlaczego macie umrzeć domu izraelski?“ Ez 33,11.
W Rzym 2,4 napisał apostoł: „Może lekceważysz, człowiecze, bogactwo jego dobroci
i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając
na to, że dobroć Bożą do upamiętania cię
prowadzi?“
A w I Tym. 2,4 napisał: „Bóg chce, aby
wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do
poznania prawdy.“
Apostoł Piotr to napisał bardzo dobitnie:
„Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy,
lecz okazuje cierpliwość względem was, bo
nie chce, aby ktokolwiek zginął , lecz chce,
aby wszyscy przyszli do upamiętania.“ II
Pt 3,9. Jak bardzo jesteśmy wdzięczni Panu
Bogu, za jego cierpliwość z nami grzesznikami, za to, że chce, aby wszyscy ludzie
Nowiny Zelowskie 3
byli zbawieni. Pan Bóg nie tylko chce, on dla
zbawienia grzeszników wszystko uczynił, kiedy
ofiarował swojego jedynego Syna Jezusa Chrystusa. Jezus jako Dobry Pasterz idzie za zbłąkanymi owcami i wola wszystkich do siebie. Kto
usłucha jego głosu i zdecyduje się naśladować
Chrystusa, ten otrzymuje dar życia wiecznego.
Ten już nie boi się śmierci, ponieważ wie, że jego
duszę czekają aniołowie, by ją zabrać do ojcowskiego domu.
Niektórzy ludzie stawiają pytanie: Jeżeli dusze
zbawionych są już u Pana, to dlaczego ma być
jeszcze zmartwychwstanie ciała? Na to pytanie
z radością odpowiadamy: Dlatego, ponieważ
Chrystus przygotował doskonałe zbawienie całego
człowieka: jego ducha, duszy i ciała. W dzień
zmartwychwstania będą dusze zbawionych obleczone do nowego uwielbionego duchowego ciała.
Wtedy będzie urzeczywistnione doskonale zbawienie całego człowieka. II Kor. 5,6 „Chcemy być
przyobleczeni, aby to, co śmiertelne zostało
wchłonięte przez życie”. I: „Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, i to
co śmiertelne, musi się przyoblec w nieśmiertelność.“ I Kor. 15,53.
Pan Bóg objawił nam w Chrystusie tajemnice
wiecznej przyszłości i wiecznej radości w społeczności z nim, z naszym kochającym nas Ojcem.
Objawił również wieczne cierpienie tych, którzy
Bogiem i jego zbawieniem gardzą.
Zastanawiamy się nad tym, w jaki sposób przekonać ludzi, żeby poselstwo prawdy Pisma św.
przyjęli i mądrze się zdecydowali. Bogacz przebywający w piekle myślał, że jego bezbożnych
braci przekonałyby argumenty Łazarza, gdyby im
się objawił. Jezus mówi ustami Abrahama, że
najmocniejszym argumentem jest Słowo Boga.
Jeżeli ludzie słowem Boga gardzą, nie ma nikogo,
kto by ich przekonał, że jedyną ucieczką przed
okropnym wiecznym cierpieniem jest nawrócenie
się do Jezusa Chrystusa Zbawiciela i okropnym
wiecznym cierpieniem jest nawrócenie się
do Jezusa Chrystusa Zbawiciela i przyjęcie
daru zbawienia z Jego ręki.
Dlatego wydajemy świadectwo, aby ludzi
przekonać o prawdzie Słowa Bożego,
o mądrym wykorzystaniu czasu łaski,
o mądrej decyzji przyjęcia daru zbawienia
z reki Zbawiciela.
Wbity w Golgotę krzyż
Ziemia doznała ran
Do krzyża wielkiej męki
Został przybity PAN
Matka klęczy pod krzyżem
Roni boleści łzy,
Na krzyżu w bólach kona
Jej ukochany Syn.
Słońce skryły ciemności
Z nieba uderzył grzmot
Deszcz spłynął z Golgoty
Zmywając ludzki grzech
Uklękli na kolana
Ucichł szyderczy śmiech
Wybacz, Panie, zwątpienie
Odpuśc nam ciężki grzech
Naród teraz żałuje
Za ból zadany, śmiech…
Bohdan Wnuk
Nowiny Zelowskie 4
Rody zelowskie
i ich potomkowie
Michalovce na Volyni. 16.6.1929 připlul s
rodinou do Kanady. Dodnes zde žijí jeho
potomci.
Andrš
Přibližně dvacet let po Janovi odchází na Volyni
do Michalovky i jeho bratranec – hospodář Josef
Andrš, narozený v Zelově 8.9.1858 hospodáři
Wilhelmu Andrši (1839-1907) a jeho manželce
Anně Jersákové (1841-1914). Josef se oženil v
Zelově 8.5.1879 s Alžbětou Dedeciusovou
(15.1.1858-21.5.1945). V Zelově se jim narodili
Marie (*1880), Alžběta (*1882), Anna (*1884),
Pavel (*1886), Wilhelm (*1890, umírá záhy po
narození) a Alžběta (*1891). Poslední dítě, Josef,
se narodil 24.7.1894 v Michalovce. Synové Pavla
– Josef (*1920), Pavel (*1923) a Ludvík (*1927)
se v roce 1947 odstěhovali do Československa.
Co se stalo s jediným synem Josefa – Karlem
(*1935) nevíme.
(Andersz, Andersch, Andersh,
Anders, Andrsch, Andrs) cd.
Dalším z Andršů, který se rozhodl opustit
rodné město, byl Jan Andrš. Narodil se v
Zelově 23.6.1853 v rodině hospodáře Josefa
Andrše (1824-1858) a jeho manželky Žofie
Jelínkové (1826-1874). 17.5.1869 byl v Zelově
konfirmován a 20.8.1874 se zde, coby tkadlec,
oženil s Marií Veselovskou (*24.12.1850).
Jejich první syn – Jan, se narodil 25.9.1875
ještě v Zelově. Pak se rodina vydala na cestu
do daleké Michalovky, kde se jim narodilo
dalších šest dětí: Emilie (*1876), Josef
(*1877), Wilhelm (*1881), Karel (*1889),
Ludvík (*1892) a Alžběta.
Nejstarší syn Jan se stal hospodářem v
Michalovce, oba jeho synové Karel (*1908) a
Jaroslav (*1913) se vrátili do Československa.
Také druhý syn - Josef se stal hospodářem v
Michalovce. Jeho nejstarší syn Josef (*1900)
se přihlásil do armády k 1.2.1. jednotce: 1.2.1.
- 1. pěší brigáda. Byl však zabit zbloudilou
bombou ještě v Rovně při odjezdu vlaku na
Duklu, všichni jeho synové se však po válce
odstěhovali do Československa, kde dosud žijí
jejich potomci. I třetí syn – Wilhelm se stal
hospodářem, o osudu jeho tří dětí zatím nic
nevíme. Čtvrtý syn Karel odešel ještě před
první světovou válkou do Ameriky, kde se
oženil, měl osm dětí a dodnes zde žije spousta
jeho potomků. Nejmladší syn Ludvík
narukoval v listopadu roku 1913 do Polské
armády v I.sv. válce. 1.3.1914 byl součástí 23
Artilerie u osmého regiment. 10.4.1915 byl
operován v Novosamburgu po zranění v boji v
Karpatech a v červenci 1915 propuštěn z
armády po rekonvalescenci v Kazachstánu.
Roku 1926 je uveden v soupisu rodin
Evangelického reformovaného sboru v
Ale nejen na dalekou Ukrajinu odcházeli
Zelované. V osmdesátých letech devatenáctého
století odešel Karel Andrš s rodinou a svou
sestrou Žofií (1859-1915) do Žyrardowa. Karel
Andrš (bratr výše zmíněného Jana) se narodil v
Zelově 31.1.1845, kde byl také 27.9.1862
konfirmován. Jeho rodiče Josef Andrš a Žofie
Jelínková viz výše. 25.11.1866 se Karel v Zelově
oženil s Karolinou Jelínkovou (1844-1918).
Spolu měli Josefa (*1867), Jana (*1875), Annu
(*1877), Karla (*1880) – ti všichni se narodili
ještě v Zelově, kdežto poslední dítě – Wilhelm
(*1888) již v Žyrardowe. Rodiny Josefa a Jana
zůstaly v Žyrardowe, kdežto Karel s Wilhelmem
se před rokem 1909 odstěhovali do
Czenstochowe.
Mnoho Zelovanů se také odstěhovalo do Lodže,
někteří na stálo a jiní zase jen určitou dobu, když
zde měli dobrou práci a po čase se i s rodinou
vrátili opět do rodného Zelova. Z Andršů zatím
víme jen o jednom, který odešel do Lodže –
Karel Andrš (bratranec nám již dobře známých
Jana, Josefa a Karla) narozený v Zelově
25.2.1864. Jeho otce matriky neuvádí, protože
manžel jeho matky Joanny Švejdarové (*1835) Nowiny Zelowskie 5
Karel Bohumil Andrš (*1832) odešel r.1854
na vojnu a už se nikdy nevrátil (ovšem
všechny čtyři děti Joanny – Anna *1860,
Karel *1864, Marie *1867 i Karolina *1870
nesou jeho jméno). Ještě za svobodna se
Karel odstěhoval do Lodže, kde měl spolu s
Valerií Hladíkovou (*1869) minimálně 8
dětí, víme však jen o sedmi (další byly
zřejmě pokřtěny v luterském kostele a nebo
ve sboru místních baptistů. Bohužel ani
luterské ani baptistické matriky se zřejmě
nezachovaly). Byli to Rudolf (*1888), Josef
(*1893, Amalie (*1896), Gustav (*1902),
chlapeček, který se narodil mrtvý (*1905),
Jan (*1907, zemřel ve dvou letech) a Žofie
(*1909). Matka Valerie byla členkou církve
evangelické-augšpurské, ostatní až na
Rudolfa a Žofii (nebyla ještě na světě) jsou
r.1904 uvedeni v seznamu sboru církve
reformované. Později však v seznamech
reformované církve nacházíme již jen Žofii
r.1947 (bydliště Wodna 10, byt 37), ostatní
buď přešli k církvi luterské (augšpurské) a
nebo k baptistům. Jelikož se zatím
nepodařilo nalézt žádnou matriku ani jiný
seznam těchto dvou církví z před roku 1945,
nevíme o nich prakticky nic. Máme pouze
kusou informaci, že bratři Benjamin a Rolin
Andršovi byli coby mládenci roku 1943
členy baptistického sboru v Lodži – oba však
museli narukovat k německé armádě a padli
ve druhé světové válce.
Jako posledního bych chtěl zmínit Teofila
Andrše narozeného v Požděnicích (kousek
od Zelova), pokřtěného v zelovském kostele
5.1.1906. Teofil pocházel z 15 dětí Jana
Andrše (1868-1923) a Luizy Rejchrtové
(*1877). Oženil se v Zelově, kde byl také
hospodářem, s Milenou Čápovou (19061979). Po smrti jediného dítěte – dcery
Blaženy (*1928, zemřela ve 2 měsících) –
Teofil s Milenou odjíždí 27.5.1929 ze Zelova
a 14.6.1929 šťastně připlouvá do Brazílie.
Zde mají ještě dvě děti, Jana (*1930) a Lýdii
(*1934), jejichž potomci žijí v Brazílii
dodnes.
Zelovští Andršovi jsou dnes rozptýleni po
celém světě. Nejvíce jich žije v České republice,
Polsku, USA, Kanadě a na Ukrajině. Většina z
nich má dosud povědomí o exulantské tradici a
ráda se podělí o své vzpomínky případně
fotografie.
Pokud jste sebe nebo vaše známé nenalezli mezi
Andrši uvedenými na těchto stránkách a víte, že
by mohli být potomky zelovských Andršů,
zašlete mi prosím mail na: [email protected]
http://www.genebaze.cz/%7Ets/Andrs_net/index.
html
Tomaś Stodola
***
Ks. senior Jarosław Niewieczerzał
Wspominaliśmy w lutym, w setną rocznicę
urodzin, ks. seniora Jarosława Niewieczerzała,
syna Elżbiety z Bureszów i Jana Niewieczerzała,
nauczyciela i kantora parafii ewangelickoreformowanych w Kucowie i Łodzi.
Ks. senior Jarosław Niewieczerzał urodził
się 3. lutego 1908 roku w Łodzi. Maturę uzyskał w
szkole średniej w Radomsku.
Po ukończeniu studiów na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warsza-wskiego
w 1939 roku został ordynowany w Warszawie, już
po wybuchu II Wojny Światowej – 2 października
1939 r.. Natychmiast po ordynacji został przez
Konsystorz skierowany do służby w zborze zelowskim, dokąd udał się z żoną Karoliną i 5 –
miesięcznym synkiem.
Jako duszpasterz pracował w Zelowie w
najgorszych latach niemieckiej okupacji. W tym
czasie obsługiwał również parafię w Kucowie, a
po aresztowaniu przez Niemców księdza Jerzego
Jelena – również parafię w Łodzi.
W roku 1949 przeprowadził się z rodziną
do Łodzi i w tamtejszej parafii pełnił służbę duszpasterską aż do swojej śmierci. Zmarł 3. września
1972 roku.
Ksiądz Jarosław był ciepłym i bardzo
skromnym człowiekiem. Głęboko przeżywał swoje powołanie do służby duszpasterskiej i był jej
oddany bez reszty. Jego otwartość i życzliwość
zjednywała mu sympatię i szacunek wielu ludzi z
rozmaitych środowisk. Dzięki tym cechom mógł
docierać ze swoim posłannictwem do wielu osób,
także spoza naszej społeczności.
Nowiny Zelowskie 6
Diakonat troszczy się o Kościół,
by do niego należeć…!
(Ciągle jeszcze marzenie…?)
W przeciągu pewnego czasu zostało wymienionych kilka punktów do przemyślenia, które powtarzane mogą pomóc przy czynieniu z naszej
wspólnoty kościelnej źródła ciepła i inspiracji.
To są te znane małe kroczki. Znowu je wymienię:
… Czy też tego chcesz…?
Czy nie uważasz, że chyba coś się musi wydarzyć, by jako wspólnota kościelna trochę rozbłysnąć…? Aby pomóc twojemu Kościołowi
stać się znaczącym miejscem w społeczeństwie…?
Czy możemy się umówić, iż w tym nowym
roku razem a przede wszystkim sobie wzajemnie powiemy co o tym sądzimy…? Ponieważ
oczywiście jest krytyka… zawsze… wszędzie… Więc i w naszym Kościele: dotycząca
liturgii… kazania… pastora… utrzymania…
umowy z Kościołem… aktywności, które rozkwitają… braku współprzynależności…
Rozbieranie idzie łatwiej… tak jak większość
krytyki. Natomiast odbudowa wśród niekonstruktywnej krytyki jest trudniejsza…!
Może umówmy się, że w tym sezonie coś z tym
zrobimy? W otwartym dialogu? Więc żaden
monolog!
Oczywiście w kolegium kościelnym zostało
przeze mnie wylansowanych kilka pomysłów i
wspólnie o nich rozmawialiśmy. Ustaliliśmy,
że przygotuję kilka pomysłów, które omówimy
na spotkaniach kolegium kościelnego a następnie przedłożymy zborowi.
Na pewno nie uszło waszej uwadze, że w ciągu
ostatniego półrocza naznaczyłem niektóre tematy. Ustalono, że musimy znaleźć chwile na
spotkania, by razem z wami i innymi wieczorem, czy może po nabożeństwie, wspólnie podjąć kilka spraw, które razem można rozwiązać
inaczej, lepiej, bez torpedowania drogocennych
tradycji. Przecież wiecie: Badajcie wszystko,
ale tego, co dobre, się trzymajcie…!
1. Kwiaty z kościoła po zakończeniu nabożeństwa dla kogoś w smutku, lub radości.
Ewentualnie wystawić „skarbonkę kwiatową” lub zebrać raz w miesiącu kolektę
na wydatki bieżące. (Zobacz również inne
punkty)
2. Pozdrowienia kartkowe. Zakupione lub
zrobione przez członków zboru kartki
podpisane przez wszystkich obecnych
przed, lub po nabożeństwie. Kartki dostarczone chorym, seniorom, jubilatom czy
pozostającym w domu.
3. Poszerzenie Nowin Zelowskich poprzez
reportaże, wywiady, ze szkoły, ze strony
młodych. Konieczna pomoc przy tym poszerzeniu.
4. Pozwolenie na włączenie się członków
zboru do liturgii (czytania i modlitwy).
5. Raz w miesiącu stały wieczór na wspólne
spożywanie posiłku.
6. Powołanie „grupy pastoralnej”.
Mam tu na myśli grupę ludzi ze zboru,
którzy utworzą grupę kontaktową, która
będzie w stałym kontakcie z prezesem kolegium w ważnych sprawach. Wzmocnienie więc pastoratu. Poświęcanie uwagi
bliźniemu w imieniu Kościoła. W ten sposób można uzupełnić słowo „pastorat”.
Ukryte jest w tym też słowo „pastor” „pasterz”.
Tak jak pasterz jest dla stada, swojego
stada, które zostało mu powierzone, tak
też ludzie w pastoracie są dla swoich
współzborowników.
Nowiny Zelowskie 7
Nie należą przede wszystkim do rady parafialnej, ale powinni być w środku zboru.
Działa to tak:
osoby kontaktowe odwiedzają w imieniu Kościoła w zasadzie każdego, komu na tym zależy.
Szczególną uwagę poświęca się seniorom i chorym. Tak wiec każdy 75, 80-latek i tak dalej,
oraz świętujący rocznice ślubu otrzymają kwiatuszek. Na Święta Bożego Narodzenia każdy
otrzymuje w imieniu Kościoła pozdrowienia
kartkowe. W ten sposób osoby kontaktowe są
oczami i uszami zboru, odciążają radę parafialną.
Oczywiście pastor jest tym głównym „słupem
rozmów”. Punktem centralnym dla seniorów i
chorych. Rada parafialna koordynuje pracę osób
kontaktowych. Postacią centralną powinien być
prezes.
Mam nadzieję, że wkrótce przedyskutujemy te
punkty z radą parafialną, po czym chętnie usłyszymy wasze zdanie na temat niektórych pomysłów.
To wszystko wymaga więcej rąk, czasu i energii,
współmyślenia, przezwyciężenia nieśmiałości.
Budująca krytyka jest również zawsze mile widziana.
Realizujmy marzenia…!
Arie Booman
Przekład Bożena Gwiazdowska
Marie z Magdaly
Slzami zalitá tvář
a oči, jež vidí žal,
přehlédnou snadno svatozář
Pána, jenž u hrobu stál.
Pak zazní jméno : „Marie“!
Zas srdce začlo bít;
živ je ten, který miluje,
Věřím, ač těžké uvěřit.
Ks. Pavel Smetana
* * *
Halleluja
– radujmy się –
Pan naprawdę
zmartwychwstał
i żyje dla naszego
zbawienia
Nowiny Zelowskie 8
Informatorium
SZKOŁA DZIECIŃSTWA,
CZYLI O PRZEWIDUJĄCYM
WYCHOWANIU DZIECI
W PIERWSZYCH SZEŚCIU LATACH
Jana Amosa Komeńskiego. Przekład oparto na tekście wydawnictwa Opera, didactica omnia, Amsterdam 1657. Wstęp i
rozdział I są pomieszczone w Kalendarzu Zelowskim na rok
2007, rozdziały II I III w Kalendarzu Zelowskim na rok 2008.
początek r. IV w NZ nr 81/82/2008. Niniejszym kontynuujemy
IV rozdział książeczki znanej też pod nazwą Informatorium.
Do czego należy młodzież
powoli zaprawiać już od narodzenia się, aby można było w szóstym roku życia uznać jej sprawność
w tym zakresie? (Cd.)
8. Co się tyczy s z t u k w y z w o l o n y c h , to
dzieli się je na trzy grupy. Uczymy się bowiem:
pewne rzeczy — p o z n a wać, pewne rzeczy —
w y k o n y w a ć i pewne rzeczy m ó w i ć , a raczej może uczymy się wszystkiego (tj. wszystko
poznawać, wykonywać i mówić) oprócz rzeczy
złych.
9. W pierwszym sześcioleciu chłopak zacznie
poznawanie:
1. Z zakresu spraw p r z y r o d n i c z y c h , z f i z y k i : dość, jeżeli pozna nazwy elementów:
ognia, powietrza, wody i ziemi oraz potrafi nazwać: deszcz, śnieg, lód, ołów, żelazo itd., nadto:
drzewa i niektóre bardziej znane rośliny, jak
fiołki, goździki, róże, a także i różnice między
zwierzętami: co to jest ptak, a co owca, koń,
krowa itd. Wreszcie niech wie, jak ma nazywać
zewnętrzne członki swego ciała i do czego służą,
że uszy służą do słuchania, nogi do biegania itd.
2. Z o p t y k i wystarczy, by dzieci wiedziały, co
to jest ciemność, co światło i jakie są różnice
między częściej używanymi barwami, i aby znały
ich nazwy.
6. Początkiem h i s t o r i i będzie, jeżeli potrafi
przypomnieć sobie, co było wczoraj, niedawno,
rok temu, przed dwoma lub trzema laty, chociaż
to będzie dziecinne, a wspomnienie będzie niepewne i jakby we mgłę spowite.
7. Z e k o n o m i i wystarczy, gdy rozróżni, kto
przynależy do kręgu rodziny, a kto nie. 8. Z p o l i t y k i , gdy się dowie, kto w mieście jest konsulem, senatorem lub pretorem, a także i to, że
obywatele gromadzą sfę niekiedy w kurii itp.
10. Działania wykonawcze odnoszą się bądź do
umysłu i języka, jak: dialektyka, arytmetyka,
geometria, muzyka, bądź też do umysłu i ręki, i
takimi są: praca oraz zajęcia cielesne.
1. Zasady d i a l e k t y k i w tym stopniu można
wpoić w pierwszym sześcioleciu, aby chłopiec zrozumiał, co to jest pytanie, a co odpowiedź, oraz
aby umiał odpowiedzieć wprost na postawione
pytanie, a nie opowiadał o cebuli zapytany o coś
zupełnie innego.
2. Podstawami a r y t m e t y k i będzie, jeżeli
dowie się, co to jest dużo, a co mało; niech umie
liczyć do 20 lub do 60 i niech wie, co to jest liczba
parzysta, a co nieparzysta. Także to, że 3 to jest
więcej niż 2, a 3 i l to 4.
3. Z g e o m e t r i i dowie się, co to jest małe lub
duże, krótkie albo długie, wąskie albo szerokie,
cienkie albo grube, także co nazywamy palcem,
łokciem, krokiem itd.
4. M u z y k ą będzie dla nich umieć z pamięci
zaśpiewać jakąś strofkę z psalmów lub hymnów.
5. Zaczątkiem jakiegoś k u n s z t u czy p r a c y
będzie, jeżeli nauczą się ciąć, łupać, wyrzynać, budować coś i rozkładać, wiązać i rozwiązywać, zwijać i rozwijać — oczywiście w zasięgu, z którym są
chłopcy oswojeni.
11. Co się tyczy języka, to kształci go gramatyka,
retoryka i poetyka.
3. Z a s t r o n o m i i , by rozróżniały słońce,
księżyc i gwiazdy.
1. G r a m a t y k ą tego sześcioletniego okresu
będzie, gdy dziecko nauczy się tyle o rzeczach wypowiedzieć, na ile je pojmuje, choćby i w niedoskonały sposób, byle mówiło dorzecz-nie i wyraźnie tak, aby można było zrozumieć.
4. Z g e o g r a f i i , by dziecko wiedziało, czy
miejscowość, gdzie się urodziło i gdzie żyje, jest
wsią, miastem, miasteczkiem czy zamkiem, co
to jest pole, góra, łąka, las, rzeka itd.
2. R e t o r y k ą dzieci będzie posługiwanie się
naturalnymi ruchami i naśladowanie tego, co
usłyszą wypowiedziane w formie obrazowej czy
przenośnej.
5. Zarysy c h r o n o l o g i i pozna, gdy się dowie, co to jest godzina, dzień, tydzień, miesiąc,
rok, co to jest wiosna, lato itd.
3. Zaczątkiem p o e z j i będzie wygłaszanie z pamięci kilku wierszyków lub rytmów.
Cdn.
Nowiny Zelowskie 9
Kochanym
jubilatom,
którzy ukończyli 50. rocznicę urodzin
oraz wszystkim pozostałym
Oto lista osób, które w okresie od
15. stycznia do 20. lutego 2008
przekazały dar serca:
Na remont kościoła:
Prowaźnik Janina
(Łącznie wpłacono 100,00 złotych)
Ofiara na renowację ławek:
Lisowska Anna
Pejga Mikołaj i Magda
(Łącznie wpłacono 650,00 złotych)
Ofiary na Nowiny Zelowskie:
Chruścielska Anna
Czap Marta
Zagórscy Wioletta i Cezary
(Łącznie wpłacono 90,00 złotych)
Najlepsze życzenia!
Rozkoszuj się Panem,
a da ci, czego sobie życzy serce twoje
4 .marca - Agnieszka Smetana
6. marca - Marta Wolska
8. marca - Anna Chruścielska
12. marca - Agnieszka Pospiszył
15. marca - Leonia Kedaj
17. marca - Aleksander Gryger
25. marca - Olga Pospiszył
26. marca – Helena Czap
26. marca – Jarosław Wilczyński
27. marca - Karol Matejka
27. marca – Różena Jersak
29. marca - Milena Tosik
30. marca - Milena Rist
Najserdeczniejsze życzenia
Bożego błogosławieństwa!
Kulinarny kącik
***
nie tylko Koła Kobiet:)
Jakub obiecał Bogu:
Kamień,
który Ci postawiłem jako pomnik
będzie domem Bożym,
i ze wszystkiego co mi dasz,
będę Ci dawał dokładnie
dziesięcinę.
Pączki z ziemniakami
I Mojż 28,22
Składniki:
1 kg ziemniaków, 1 kg mąki, ½ kostki margaryny, ½ szklanki cukru, 4 całe jajka, 15 dag
drożdży i cukier waniliowy.
Wykonanie:
ugotowane ziemniaki przecisnąć przez praskę,
ciepłe połączyć z margaryną, ostudzić. Do mąki rozkruszyć drożdże, wbić jajka, połączyć z
resztą składników, wyrobić na gładko, odstawić do wyrośnięcia. Robić nieduże pączki nadziewane marmoladą. Smażyć na oleju.
Smacznego.
Nowiny Zelowskie 10
____________________________
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
_____________________________________________________
Nabożeństwa niedzielne rozpoczynają się
o godz. 10.00.
Po nabożeństwach niedzielnych zapraszamy na
filiżankę herbaty.
Studium biblijne odbywa się w czwartki o godz.
17.00. Zapraszamy do wspólnego rozważania
I księgi Samuelowej. Kto chce i może wirtualnie
uczestniczyć w ich tematyce jest proszony o nadesłanie swojego zgłoszenia na adres podany w
stopce.
Lekcje Szkółki Niedzielnej, religii dla uczniów
szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, oraz próby „Zelowskich Dzwonków” odbywają się według planu.
Spotkania młodzieżowe wraz z sympatykami
odbywają się w soboty o godz. 18.00. Młodzież
rozważa Ewangelię Łukasza.
W pierwszy piątek marca (7.03.) o godz. 17.00
odbędzie się w Sali Domu Zborowego nabożeństwo ekumeniczne z okazji Światowego Dnia
Modlitwy według liturgii przygotowanej przez
chrześcijanki z Gujany w Ameryce Południowej.
Serdecznie zapraszamy.
W sobotę 15. marca zapraszamy na Wieczór
Zborowy pt. „przejazd Izraelem”, podczas którego wrażenia z pobytu w Izraelu i wiele zdjęć
przedstawią dr Josef Čap i p. Michaela Zelenkova
ze Svitav. Spotkanie rozpocznie się o godz.17.00 i
potrwa około 1,5-2 godz. Będzie bardzo miło, jeśli
ktoś zechce się wówczas podzielić swoimi wypiekami.
Audycje radiowe z naszego Kościoła:
5.03. o g. 7.40 – 5 minut nad Biblią w PR II
5.03. o g. 21.48 – 10 minut o KER w PR II.
21.03. – retransmisja nabożeństwa z KER w PR II
– godzinę rozpoczęcia audycji proszę sprawdzić w
programie radiowym.
Pamiętajmy, że członkom naszego Kościoła przysługuje dodatkowy dzień wolny w Wielki Piątek i
Wniebowstąpienie (art. 14 ustawy o stosunku państwa do Kościoła Ewangelicko - Reformowanego).
W dniach 5-6 kwietnia odbędzie się w naszej
parafii tegoroczny Synod Kościoła.
Zapraszamy do wzięcia udziału w nabożeństwie rozpoczynającym Synod – w sobotę 5.
kwietnia o godz. 9.00. będzie ono nagrywane
do radia na Święto Wniebowstąpienia Jezusa
Chrystusa.
Wszyscy delegaci na Synod i każdy zaintresowany Prawem Wewnętrznym Kościoła parafianin proszony jest o zaopatrywanie się w materiały synodalne.
Zapraszamy do współtworzenia Nowin Zelowskich - nadsyłania listów, wierszy, esejów, wspomnień, reportaży, wywiadów
itd., itp.
Nabożeństwa Świąteczne
NIEDZIELA PALMOWA – 16. 03. o g. 10.00
WIELKI CZWARTEK - 20.03. o godz. 17.00
– przygotowanie do Wieczerzy Pańskiej
WIELKI PIĄTEK - 21.03. o godz. 10.00
– z sakramentem Wieczerzy Pańskiej
WIELKI PIĄTEK - o godz. 17.00
W I DZIEŃ ŚWIĄT WIELKANOCY - 23.03.
g. 10.00 – z sakramentem Wieczerzy Pańskiej
W II DZIEŃ ŚWIĄT WIELKANOCY - 24.03.
g. 10.00
A w Poniedziałek Wielkanocny –
24.03. o g.16.00
Koncert Jubileuszowy „Zelowskich Dzwonków”
Nowiny Zelowskie 11
Kącik Zamyślenia
W TYM NUMERZE
6
7
8
9
10
11
11
12
12
12
Ks. senior Jarosław Niewieczerzal
Diakonat… – A. Booman
Marie z Magdaly - wiersz
Informatorium JAK – cd.
Ofiary, Jubilaci, Kulinarny
kącik
Ogłoszenia
Kącik Zamyślenia
XXXII lekcja czeskiego
Stopka redakcyjna
TRZYDZIESTA DRUGA
BROUČKOVA
LEKCJA CZESKIEGO
Kontynuujemy lekturę książki „Broučci”ks. Jana Karafiata:
Broučka něco napadlo: "Tatínku, tam, kam jste
letěli oknem, nepoletíme? Poleťme!" - "Tam,
kde zpívají tu naši modlitbičku? To už teď nejde. Až někdy jindy. Je to tadyhle v jinou stranu
za městem a museli bychom si přivstat, hned
jak slunko zapadne." - A tak svítilna svítili, ze
zahrady do zahrady, ale nejvíce tam v té, kde si
ponejprv na hrušce odpočali. Nikde se nic
nehnulo, ani ten list nezašustěl, a lidé pěkně
spali. A ty hvězdy se třpytily a ti broučci se
kmitali a pořád: "Zdař Bůh! Zdař Bůh! Zdař
Bůh" a ti kohouti, ó ti teprv začali: Kykyryký,
Kykyryký! a pořád Kykyryký! Jeden přestal a
druhý začal, takže ani nepřestali. Ale hvězdy
začaly jaksi blednout a tam na východě se tolik
rdělo, že kmotříček radil: "Poleťme domů!
Slunko už vychází a doma na nás beztoho
čekají."
A letěli domů. Broučkovi se z těch zahrad ani
nechtělo, ale přece letěli, vzhůru vinicemi, až
tam k lesu. Tatínek už Broučka těšil: "Jen se
neboj ! Slunko vychází a sovy už zalezly." - "A
žluny, tatínku,: také?" - "I nic se neboj! Tady
je naše cesta, zde se nám nic nemůže stát" A
letěli.
Cdn.
Myśli Kosorina
Jeśli radzisz sobie z własną belką,
możesz wyjmować cudze źdźbła.
.
Bóg ma na wszystko copyright,
diabeł - tylko kopiarkę.
Wszystkie wiadomości są do niczego,
jeśli nie doprowadzają bliżej Tego,
który nam dał rozum.
Zazwyczaj nie ważymy się śnić o wielkich rzeczach
póki nie przekonamy się o wielkości Bożej miłości.
Nie ostoimy się dzięki wierze,
tylko dzięki stałości w wierze.
.
Biblia jest obecnie jedynym złotym skarbem, który
jest w całości w obiegu.
**************************************************
Panie, Boże nasz! Stoimy wszyscy przed Tobą
w naszej różnorodności, lecz równi w tym, że
wszyscy zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.
Bez Twojej łaski wszyscy bylibyśmy zgubieni,
ale jesteśmy równi także w tym, że Twoja łaska
jest nam wszystkim zwiastowana i objawiona w
Twoim ukochanym Synu, naszym Panu Jezusie
Chrystusie.
Karl Barth +1968
******************************************************
Wydawca i adres korespondencyjny
Parafia Ewangelicko-Reformowana w Zelowie
97-425 Zelów, ul. Sienkiewicza 14a
tel./fax. 044 / 634 10 53, 634 20 60,
www.zelandia.pl
e-mail: [email protected]
Konto parafii: PKO bp Bełchatów
03 1020 3958 0000 9102 0014 6670
Konto muzeum: PKO bp Bełchatów
21 1020 3958 0000 9002 0017 5398
^^^^^^^^^^^^^^
Redakcja, opr. i skład numeru ks. J. Wiera Jelinek
Prosimy o składanie ofiar na „Nowiny Zelowskie”.
Z góry dziękujemy.
Nowiny Zelowskie 12